Gracias

En çok gülen, en çok ağlayanmış ya. Daha yarım saat bile geçmedi. Lavabonun kapısına yaslanmışım yine. Telefonumun ekranını silmek zorunda kalıyorum. Gözlerimi iki üç kere kırpıştırmam gerekiyor, görebilmek için. Bilmem şuan ne yapıyorum. Hangi diyarın kapısını çalıyorum? Beynim ile kalbimin savaşını mı dinliyorum? Yarın olacaklar için heyecanlanıp, ritmimi düzene mi sokuyorum? Sanırım ölüm ile yaşam arasında bir çizgideyim...

Gözyaşlarım durdu... Gracias

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Zambağım'a;

İNTİKAM

BAKMAK