Kalp Atışı

  Ağacın köküne yaslanmış, erozyon bekliyorum. Başıma düşen yapraklar, renklendiriyor ölümü. Kuş cıvıldarmı bahsederken fırtınadan? Ben, sadece dinliyorum. Beynimdeki papağanı, kalbimdeki serçeyi. Toprak parçaları yavaşça düşüyorlar. Ağaç yan yattı biraz, bir kalp atışı daha dururken. Hikayemi dinlemediniz diye mi bu, yoksa kalbimi ele geçiremediniz diye mi? Hayır, üzülmeyin benim için. Ben o gün bitmişim zaten.
İlkbaharın bittiği, okyanuslar kuruduğu, benim benden gittiğim gün. 

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Zambağım'a;

İNTİKAM

BAKMAK