bir çiçekle hoşkelam

Kasımpatı ile beraber çıktılar mezarlıktan. Papatya gülümsedi kasımpatıya. Son kez baktılar belkide yapraklarına, gülüşlerine, gözlerine...
Kasım bitiyordu... 
Kasım bitmemeliydi... 
Ama şimdi zaman aralıktı, günlerden ise ayrılık... 

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Zambağım'a;

İNTİKAM

BAKMAK